رضا استادی از روحانیونی است که سال‌ها پیش از انقلاب، شاگرد مراجعی چون آیت الله گلپایگانی و شبیری و اراکی بوده است. او  که سال‌های پس از انقلاب بیشتر مشغول تدریس بود در سال ۱۳۷۷ از حوزه انتخابیه استان تهران به عضویت مجلس خبرگان انتخاب شد تا در دوره‌های سوم و چهارم به عنوان عضو این مجلس فعالیت کند. چند ماه بعد در دورهٔ چهارم شواری نگهبان در سال ۱۳۷۸ پس از آنکه آیت الله امامی کاشانی و آیت الله خزعلی از حضور در شورا استعفا دادند و با وجود اینکه یک سال و نیم از حکم مسئولیت ۶ ساله آن‌ها باقی مانده بود، رضا استادی جایگزین «آیت الله امامی کاشانی» شد. اما در دورهٔ پنجم شورای نگهبان، آیت الله رضا استادی از ادامه همکاری با شورای نگهبان استعفا کرد.

او در کتاب خاطرات (ص ۲۴۰ تا ۲۴۳) خود در خصوص علت استعفایش از عضویت در شورای نگهبان، می‌گوید: «چند روز قبل از اتمام یک سال و نیم، نامه‌ای به رهبر انقلاب و آقای جنتی نوشتم و درخواست کردم که در شورا نباشم و از ادامه همکاری عذرخواهی نمودم. متن نامه هم به گونه‌ای بود که مورد قبول واقع شد. البته بعضی‌ها که بعداً خبر را شنیدند می‌گفتند اگر ما از قبل می‌دانستیم چنین می‌کردیم و چنان می‌کردیم ولی واقعاً برای من کار در شورای نگهبان به دو جهت خیلی مشکل بود؛ جهت اول اینکه هر کس به شورای نگهبان می‌رود یا هر کار اجرایی در تهران قبول می‌کند باید کارهای خود را در قم تعطیل کند. این برای من مشکل بود چون من در اینجا درس و بحث عمومی داشتم و «رسایل» و «کفایه» می‌گفتم ... دلیل و جهت دوم که به دوستان گفتم و الآن هم همین عقیده را دارم اگرچه خیلی‌ها مخالف آن هستند این است که رد و قبول صلاحیت کاندیداهای مجلس و ریاست جمهوری نباید با شورای نگهبان باشد.»

استادی در مصاحبه‌ای چاپ شده در کتاب «جشن‌نامه» در مورد نخستین سمت مدیریتی‌اش پس از انقلاب که به نوعی با دستگاه قضا مرتبط بوده توضیح داده و البته طلب عفو و بخشش نیز کرده است! استادی توضیح می‌دهد که «اوایل انقلاب به خیال انجام وظیفه به عنوان کار قضایی یا شبه‌قضایی به مسافرت به بندرعباس و بار دیگر بندرعباس و نیز سبزوار، تبریز و زنجان رفتم اما بعدها که به آن سفرها مروری داشتم، به این نتیجه رسیدم که‌ ای کاش این ماموریت‌‌ها را نمی‌پذیرفتم، محیط آرام نبود و گاهی تحت تاثیر برخی سر و صداها کاری انجام می‌شد، افرادی مانند حقیر هم سابقه در برخورد با مسائل نداشتند و گاهی منافقان غیر‌مستقیم در بخشی از امور تحریک می‌کردند که شاید برخی‌‌ها متوجه نبودند در هر حال بنده برای کسانی که شاید به ناحق محکوم شدند و رنجی را تحمل کردند و... مدام طلب مغفرت می‌کنم به امید اینکه این لغزش‌‌های به یک معنی غیر عمدی مورد عفو و بخشش خلق و خالق متعال قرار گیرد.»

سوابق: مديريت‌ حوزه‌ علميه‌ قم‌، عضو فقهای شورای نگهبان‌ ، نمايندگی‌ مجلس‌ خبرگان‌ در دوره‌ سوم‌ از استان‌ تهران‌، سرپرست‌ كتابخانه‌ مسجد اعظم‌ قم، عضو هيأت‌ امنای‌ دائره‌ المعارف‌ اسلامی‌، عضو هيأت‌ مديره‌ موسسه‌ در راه‌ حق‌، عضو مشاوران‌ كتابخانه‌ آستان‌ قدس‌ رضوی، عضويت‌ در شورای‌ عالی‌ حوزه‌.

وی هم‌ اكنون‌ در حوزه‌ علميه‌ قم‌ به‌ تدريس‌، فعاليتهای‌ علمي‌، پژوهشی و تبليغی‌ اشتغال‌ دارد.