حسن روحانی (فریدون) ۲۱ آبان ماه سال ۱۳۲۷ در سرخه سمنان متولد شد ، او در جوانی و در کنار تحصیل علوم حوزوی، وارد فعالیت‌های انقلابی شد و پس از چند سال جزء نیروهای اصلی انقلاب قرار گرفت. سخنرانی او در مراسم چهلم آیت الله مصطفی خمینی، نام روحانی را در ردیف انقلابیون طراز اول قرار داد.

حسن روحانی تحت تاثیر مکتب حقانی، علاوه بر علوم حوزوی، تحصیلات دانشگاهی را نیز تا مقطع دکترا ادامه داده است. او سال ۱۳۴۸ به دانشگاه تهران راه یافت و در سال ۱۳۵۱ لیسانس حقوق قضایی دریافت کرد. پس از آن در سال ۱۳۷۳-۷۴ فوق لیسانس خود را در رشته حقوق عمومی و در سال ۱۳۷۶-۷۷ مدرک دکترای خود را در رشته حقوق اساسی از دانشگاه کلدونیان گلاسکو بریتانیا دریافت کرد. تحصیلات تکمیلی حسن روحانی همزمان بود با سمت نایب رئیسی او در مجلس چهارم و پنجم و همین موضوع شائبه هایی را در خصوص تحصیل او بوجود آورده است. پرسش این است که او چطور در مقطعی که نایب رئیس اول مجلس و رئیس کمیسیون دفاعی و امنیتی و دبیر شورای عالی امنیت ملی بوده، توانسته است در یک کشور دیگر (اسکاتلند) به زبان انگلیسی تحصیل کند و مدرک دکترا اخذ کند؟

حسن روحانی را امروز می‌توان هاشمی جوان قلمداد کرد. عضوی از جامعه روحانیت مبارز تهران با گرایش اعتدال و عمل گرایانه در عرصه سیاسی. شخصیتی که سابقا از چهره‌های نامدار جریان راست سنتی قلمداد می‌شد ولی رفته رفته از آنها فاصله گرفت.

حسن روحانی که اینک بر کرسی ریاست جمهوری تکیه زده و در دوران انتخابات خود را حقوقدان خطاب کرد، در همه سال‌های پس از انقلاب در حوزه‌های امنیتی-نظامی فعال بوده و کمتر کسی او را به عنوان حقوقدان می‌شناخته است. او دست راست هاشمی رفسنجانی جانشین فرمانده کل قوا در دوران جنگ با عراق بود. هاشمی رفسنجانی پس از دریافت حکم جانشینی فرماندهی کل قوا از آیت الله خمینی در سال ۶۷، حسن روحانی را به عنوان معاون خود برگزید. به عبارتی او جانشین اکبر هاشمی رفسنجانی فرمانده جنگ بود و بین سالهای ۶۴ تا ۶۶ فرماندهی قرارگاه مرکزی خاتم الانبیاء سپاه پاسداران را برعهده داشت و در مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان سال‌ها ریاست کمیسیون دفاعی و امنیت ملی را برعهده داشته است. او همچنین سال‌ها در شورای عالی امنیت ملی، در سمت دبیری این شورا فعال و ریاست اولین تیم مذاکرات هسته‌ای با غرب را برعهده داشت، سمتی که با روی کار آمدن محمود احمدی نژاد آن را به علی لاریجانی واگذار کرد.

حسن روحانی در مجلس اول شورای اسلامی به نمایندگی از مردم سمنان وارد مجلس شد و تا پایان دوره پنجم به مدت بیست سال در مجلس حضور داشت. هشت سال آخر نمایندگی را با سمت نایب رئیسی مجلس و رئیس کمیسیون دفاعی و امنیتی در مجلس بود و در دوره ششم که دوران اصولگرایی به افول رفته بود از ورود به مجلس بازماند، تا فعالیت‌اش محدود شود به مجمع تشخیص مصلحت نظام، جایی که علاوه بر عضویت، ریاست کمیسیون دفاعی، ریاست مرکز مطالعات استراتژیک آن را برعهده داشت.

روحانی در دوره سوم مجلس خبرگان به نمایندگی از مردم سمنان وارد این مجلس شد. او در دوره چهارم مجلس خبرگان، نمایندگی مردم تهران را عهده دار شد و این کرسی را در مجلس پنجم خبرگان نیز حفظ کرد. روحانی اینک نمایندگی مردم استان تهران را در پنجمین دوره مجلس خبرگان بر عهده دارد. 

رئیس جمهوری که با شعار اعتدال، میانه روی و تدبیر از مردم رای اعتماد گرفت تا پایان مجلس پنجم، چندان معتدل و میانه‌رو نبود. او از سرشناس‌ترین چهره‌های راست و از مخالفین سرسخت نخست وزیری، میرحسین موسوی، در مجلس بود. مخالفینی که عدد آنها ۹۹ نفر بود، ۹۹ نفری که در برابر نظر کتبی و صریح آیت الله خمینی در خصوص ضرورت تداوم نخست وزیری میرحسین موسوی، ایستاده بودند. 

روحانی وقتی در مجلس اصولگرای چهارم و پنجم بود در راس فراکسیون اکثریت قرار گرفت، نشان داد که از هیچ کوششی برای به حاشیه راندن نیروهای چپ که بعدها به جریان اصلاحات تبدیل شدند، فرو گذار نمی‌کند. روحانی در مجلس پنجم زمانی که نایب رئیس مجلس بود به خاطر مواضع انقلابی و تندش به عنوان سخنران روز ۲۳ تیر انتخاب و نطقی نه چندان معتدلانه در دانشگاه تهران در خصوص اتفاقات کوی دانشگاه تهران انجام داد و از دستور سرکوب قاطع معترضان خبر داد. 

با روی کار آمدن محمود احمدی نژاد او نیز مانند نیروهای نسل اول انقلاب به حاشیه رانده شد و رفته رفته از جناح راست که بیشتر در اختیار نیروهای تندرو و جدید این جریان افتاده بود، فاصله گرفت و در ائتلافی نانوشته با هاشمی رفسنجانی، ناطق نوری، حسن خمینی و محمد خاتمی، ساماندهی نیروهای معتدل و میانه روی انقلاب را در برابر تندروها، در دست گرفتند تا بتوانند قدرت را بازپس بگیرند. پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۲، اولین نتیجه این ائتلاف بود.

حسن روحانی با پشتوانه چنین ائتلافی، اولین رئیس جمهوری است که مستقیم با رئیس جمهور آمریکا تماس تلفنی برقرار کرد و برای اولین بار در قامت رئیس جمهور ایران روبروی نخست وزیر انگلستان نشست و حضوری با دیوید کامرون گفتگو کرد. او حل مساله پرونده هسته‌ای ایران و رفع مخاصمات ایران با دول غربی را چاره حل مشکلات ایران می‌دانست و تمام انرژی خود را صرف حل این دو مشکل عمده در سیاست خارجی ایران حل کرد. تلاش های او اگرچه خیلی زود به نتیجه رسید و توافق هسته ای با کشورهای ۵+۱ امضاء شد ولی نزدیک یک سال و نیم بعد و با روی کار آمدن دونالد ترامپ در آمریکا، و خروج یکجانبه او از این توافق، تمام رشته های او را پنبه کرد.

حسن روحانی با بهره برداری از دستاوردهای خود در دولت یازدهم اعم از امضای توافقنامه هسته ای، لغو تحریم های سازمان ملل و کاهش تحریم های آمریکا، کاهش نرخ تورم، رونق اقتصادی و...، برای دومین بار موفق شد بر کرسی ریاست جمهوری تکیه بزند ولی خروج آمریکا از برجام و  بازگشت تحریم‌ها و لغو گام به گام برجام از سوی ایران، او را در موقعیتی بسیار دشوار قرار داد، چرا که ارزش پول ملی به شدت سقوط کرد و اوضاع اقتصادی ایران روزهای بسیار سختی را تجربه کرد. به طوری‌که حتی بعد از اتفاقات سال ۱۳۹۸ که کشور در شوک و بهت فرو رفت، با اعتدال گرایی نیز فاصله گرفت و شد همانی که بود. او در مواجه با معترضان که عمدتا طبقه فرودست جامعه بودند، از سرکوب بیرحمانه مردم حمایت کرد. او در این خصوص می گوید: «مشخص شد که چه تعداد از افراد به خیابانها آمده بودند و آشوبگران تعداد کمی از آنها بودند؛ منتهی آشوب طلبان سازمان یافته، برنامه ریزی شده و مسلح بودند که کاملا بر اساس برنامه طراحی شده از سوی ارتجاع منطقه، صهیونیستها و آمریکایی‌ها اقدام کردند.» او می افزاید: «همانطور که رهبر معظم انقلاب فرمودند مردم ما در حوادث مختلف در برابر نقشه دشمن پیروز شدند و این بار هم در اغتشاشات که نقشه دشمن برای ایجاد ناامنی بود مردم به پیروزی رسیدند و آنهایی که در ۲ سال گذشته با اعمال تحریم‌های حداکثری ناامنی و اقدام علیه نظام را طراحی کرده بودند و به دنبال این بودند که این فشار باعث شود روزی مردم علیه نظام به خیابان‌ها آمده و ایستادگی کنند، نتوانستند موفق شوند.» وی تاکید کرد: «علیرغم فشار دشمنان در سال‌های ۹۷ و ۹۸ مردم نشان دادند که نسبت به منافع و امنیت ملی و یکپارچگی خود حساس هستند و معلوم شد دشمنان ملت ایران که در این دو سال و سالهای گذشته برنامه‌ریزی گسترده‌ای برای آشوب طلبان داشته اند چقدر سربازان کمی داشته اند؛ گرچه انسان‌های شروری را به خدمت گرفته بودند و خسارات زیادی به زندگی و جان مردم وارد کردند و حتی به کودکان و نوجوانان هم رحم نکردند و با سلاح گرم و سرد به مردم حمله کرده و به مغازه ها، خانه ها، داروخانه، مراکز پزشکی و اماکنی که خدمات رسان به مردم بودند، خسارت وارد کردند.  این نشان می دهد که این جمع کوچک ضد کشور و علیه وطن و منافع ملی اقدام کردند.» او در حالی معترضان را اشرار می‌خواند که خبرگزاری رویترز مدعی شده بود بیش از ۱۵۰۰ نفر در آبان ۹۸ در ایران کشته شده‌اند. آماری که از سوی سازمان عفو بین الملل حداقل بالای ۳۰۴ نفر اعلام شده است. اوج خشونت دولتی در برابر مردم معترض به حدی بالا بود که حتی وقتی وزیر کشور دولت روحانی در برابر پرسش نمایندگان مجلس قرار می گیرد که چرا سر معترضان هدف گلوله قرار گرفته، گفته: «فقط به سر معترضان شلیک نشده بلکه به پا هم زده ایم.» اتفاقی که بسیاری از موافقان روحانی را به مخالف او تبدیل و وجهه او را نزد مردم به شدت تخریب و از محبوبیت اش کاست. سقوط اخلاقی حسن روحانی و دولت او زمانی نزد مردم تکمیل شد که به فاصله کوتاهی از کشتار مردم در دی ماه ۱۳۹۸، هواپیمای اوکراینی حامل ۱۷۶ مسافر ایرانی و غیرایرانی با موشک سیستم پدافند هوایی ایران منهدم و دولت او ۳ روز سعی در کتمان حقیقت کرد و به دروغ سقوط هواپیما را ناشی از نقص فنی عنوان کرد حال آنکه تمام رسانه های دنیا به نقل از نخست وزیر کانادا و رئیس جمهور آمریکا اعلام کرده بودند که این هواپیما با موشک ایرانی هدف گرفته شده است.