بر اساس این گزارش که در تارنمای این مرکز منتشر شده است این چهار زندانی از میان 10 بازداشت شده ای هستند که مدت كوتاهى پس از سفر كوتاه آيت اله خامنه اى به كردستان در سال ٨٨ بازداشت شدند. دوماه پس از آن ماموستا شیخ الاسلام روحانى كرد و عضو خبرگان رهبرى ترور شد و اتهام قتل، نخست متوجه بازداشت شدگانى شد كه پيش از ترور او دستگير شده بودند. شش تن از ايشان در دى ماه ٩١ اعدام شدند و چهار نفر دیگر که آنان نیز محکوم به اعدام شده اند، از تاريخ ١٣ آبان ٩٢ در اعتصاب غذا به سر مى برند.
مركز حاميان حقوق بشر تحقيقی درباره اتهام بازداشت شدگان صورت داده است اما تنها با این پاسخ رویرو شده است که: “توانستند برگه ها را بخوانند؟ اطلاعات سنندج نمی دانید کجا است! در آن جا اصلا چیزی به عنوان تفهیم اتهام وجود ندارد. فقط می زنند و شکنجه می‌کنند.»
افراد دستگير شده، تا تاریخ ٣٠ فروردین ١٣٨٩ در اطلاعات سنندج بودند. در آن تاریخ هر ١٠ نفر به اطلاعات همدان منتقل شدند و تا تاریخ ٢٣ مهر ١٣٨٩ یعنی حدود شش ماه آنجا بودند.
پس از آن هر ١٠ نفر به بند ٢٠٩ زندان اوین منتقل شده و نزدیک به شش ماه نیز در آنجا ماندند.
يكى از نزديكان به این پرونده همچنین شرايط اين زندانيان كرد را چنين توصیف کرده است :” اين ده زندانى را بعد از این که در یک دادگاه فرمالیته دادگاهی شدند، منتقل کردند به زندان رجایی شهر. آن هم در کثیف‌ترین اندرزگاه. چهار نفر را منتقل کردند به اندرزگاه پنج متادونی‌ها. آن شش نفر را هم منتقل کردند به اندرزگاه یک که در رجايى شهر به جنگل آمازون معروف است و در آن زندانيانى با جرم های خطرناک به سر مى برند.”
این گزارش می افزاید:”حدود ١٤ ماه است که اين زندانيان محكوم به اعدام كرد، در بند موادی‌ها با سخت ترین شرایط و کمترین امکانات نگهداری می‌شوند. طبق گزارشهاى رسيده آنها غذای خوب نمی‌خورند، از نظر روحی و روانی به شدت تحت فشار هستند و نمی توانند با کسی ارتباط داشته باشند. با خانواده هايى که هفتصد،هشتصد کیلومتر راه را طی کرده و به ملاقات زندانى شان آمده اند، بسیار توهین آمیز برخورد می‌شود. رفتار مسئولان زندان بسیار بد است. حتی بعد از این مدت که در اعتصاب هستند مسئولان زندان توجهی به اين موضوع نشان نداده اند.”
يكى از كسانى كه دراين باره با مركز حاميان حقوق بشر صحبت كرده است، مى گويد:” آنها کلی وزن کم کرده‌اند. مدام بی‌هوش می‌شوند. تا به حال بارها بی‌هوش شده‌اند و به بهداری زندان منتقل شدند. به آنها سرم می‌زنند اما بعد از به هوش آمدن، سرم را باز می‌کنند و به بند بر می‌گردند. دیگر جانی در بدن ندارند. ظاهرا جهانگیر دهقانی چند روز قبل نیم ساعت در حمام بی‌هوش افتاده بود، تا یکی از بچه‌ها اتفاقی فهمید و به دادش رسید.”
خواسته زندانيان اعتصاب كننده لغو حکم اعدام، دادگاه عادلانه و علنی، داشتن وکیل، بازگرداندن به زندان رجایی شهر و بند سیاسی‌های آن و یا انتقال به بند ٣٥٠ زندان اوین است.
