عرصه سوم– درشرایطی که هنوز تعدادی از فعالان مدنی زن درزندان اوین دراعتصاب غذا بسر می‌برند.تلاش کنشگران حقوق بشر برای دفاع از حقوق این زندانیان همچنان ادامه دارد. زنان زندانی در اعتراض به یورش گارد زندان به اتاق‌هایشان، تفتیش وسائل و هم توهین و آزار جسمی و روانی درهنگام بازرسی بدنی دست به اعتصاب غذا زده اند. هم چنین نسرین ستوده وکیل زندانی و مدافع حقوق بشر هم در اعتراض به ممانعت از ملاقات حضوری با فرزندان خردسالش بیش از دوهفته است که در اعتصاب غذا بسر می برد. تاکنون بسیاری از سازمان ها و نهاد های مدافع بشر از جمله عفو بین الملل و کمپین حقوق بشر درایران خواهان رسیدگی مسئولان به درخواست های این زنان زندانی و آزادی آنان شده اند.
از جمله سازمان عدالت برای ایران از تمام سازمان های معتبر بین‌المللی مدافع حقوق بشر خواسته است تا ضمن نظارت دقیق بر شرایط زنان زندانی سیاسی درایران برای پایان دادن به این وضعیت مقامات مسئول را وادار به پذیرش موازین بین‌المللی دراین مورد کنند.
سازمان عدالت برای ایران دربخشی از بیانیه خود می نویسد:
“نتایج تحقیقات عدالت برای ایران در پروژه «جنایت بی‌عقوبت» که با هدف مستند سازی موارد شکنجه و آزار جنسی زندانیان سیاسی زن انجام شده است، نشان می دهد بازرسی بدنی واژینال زندانیان سیاسی زن در برخی از بازداشتگاه‌ها، از جمله بند ۲۰۹ زندان اوین که تحت کنترل وزارت اطلاعات است، عمومیت دارد. نحوه بازرسی به اینگونه است که زندانی زن هر بار که می خواهد وارد بازداشتگاه یا زندان شود، باید سراپا و به طور کامل لخت شود و علاوه بر بازرسی عادی بدنی، داخل واژن وی نیز مورد بازرسی قرار می گیرد. این تحقیق همچنین نشان می‌دهد برخی از زندانیان سیاسی زن، از بازرسی بدنی کامل خود به عنوان یک «آزار جنسی» یاد کرده‌اند.
این در حالی است که براساس قوانین ایران، بازرسی بدنی تنها در زمان ورود و خروج زندانی از زندان به منظور جلوگیری از ورود یا خروج اشیا ممنوعه مجاز است (مواد ۳۰ و ۳۱ و ۷۹ آيين نامه اجرايي سازان زندانها و اقدامات تاميني و تربيتي كشور). براساس همین قوانین، مسئولان زندان می توانند محل زندگی، لوازم و اشیا محکومان را بازرسی کنند اما این قوانین حق بازرسی بدنی زندانیان را جز در زمان ورود و خروج از زندان به آنها نداده است. (مواد ۸۱ و ۸۲ همان آیین نامه). بنابراین، بازرسی بدنی زندانیان سیاسی زن در بند قرنطینه زندان اوین در هفته گذشته، مصداق بارز تنبیه و اعمال خشونت علیه زندانیان بوده که نه فقط طبق موازین بین المللی حقوق بشر که طبق قوانین داخلی ایران نیز ممنوع است (ماده ۱۶۹ همان آیین نامه). این حملات تنبیهی و آزارهای جنسی در درون زندان و هم زمان، انتشار مطالب حاوی توهین های جنسی از سوی وب سایتهای دولتی درباره نسرین ستوده پس از دریافت جایزه معتبر ساخاروف نشان از تدارک برنامه ای وسیعتر برای سرکوب زندانیان سیاسی زن و تحریک افکار عمومی علیه آنان دارد.
عدالت برای ایران ضمن پشتیبانی از خواسته به حق زندانیان سیاسی زن در لزوم پاسخگویی مقامات مسئول، به خصوص علی اشرف رشیدی اقدم، رییس سازمان زندانهای استان تهران، درمورد آزار و اذیت و هتک حرمت آنان، تلاش خود را برای اطلاع رسانی پیرامون وضعیت زندانیان سیاسی زن در بند قرنطینه 209 اوین ادامه خواهد داد.”
دراین میان جمعی از روشنفکران و فعالان مدنی در نامه‌ای از زنان اعتصاب کننده خواسته اند تا برای حفظ جان خود و ادامه مبارزه به اعتصاب غذای خود پایان دهند. دربخشی از این نامه می‌خوانیم که :
“نسرین خوب!
تو را برای خودت می‌خواهیم برای مهراوه و نیما، برای رضا خندان و خانواده مهربانت و البته برای همه بچه‌های ایران که تو، مدافع حقوقشان بوده‌ای و خواهی بود.
زنانی که در پشت دیوارهای اوین، با اعتصاب غذا، جانتان را سپر دفاع از حرمت و کرامت انسانی کرده‌اید! شما را برای آنچه که هستید و آنچه که بوده‌اید می‌خواهیم. زیرا که باور داریم، بودن شما، پشتیبان و سرمایه یک جنبش انسانی و حق محور در کشور ماست.
یاران و دوستان مقاوم ما، اگر دستگاه قضایی ایران، گوشی ناشنوا دارد، دنیا صدای حق خواهی تان را شنیده است.
نسرین عزیز، برای مقاومت در برابر این دستگاه عریض و طویل قضایی که شأنش تاحد درافتادن و تحت تعقیب قرار دادن دختر١٢ ساله تو نزول کرده است، ماندگاری و زندگی ات را از خودت طلب می کنیم.
عزیزان ما، نسرین ستوده، بهاره هدایت، ژیلا بنی یعقوب، مهسا امرآبادی، ژیلا کرم زاده مکوندی، راحله ذکایی، حکیمه شکری، نازنین دیهیمی، نسیم سلطان بیگی و شیوا نظرآهاری! اجازه دهید، نان و نمک توان مقاومتتان را افزون کند. اجازه دهید، که خون شما در شریان زندگی ایران همچنان جاری بماند.
بمانید؛ سربلند و مثل همیشه مقاوم. به شما اطمینان می‌دهیم که ما پژواک صدای شما خواهیم بود و خواسته‌هایتان را به هر زبان ممکن طلب می‌کنیم.”
بنیاد عرصه سوم با حمایت از تمام تلاش های انجام شده از تمام روهروان آزادی و مدافعان حقوق بشر می‌خواهد که برای حفظ جان این زنان و آزادی همه زندانیان سیاسی درایران بکوشند.
