عرصه سوم: عرصه سوم به اتفاق پنج سازمان مدافع حقوق بشر به مناسبت 11 اسفند 88 که به بازداشت دست کم سی فعال حقوق بشر در ایران انجامید، بیانیه ای صادر کردند.
در این بیانیه آمده است :”برخورد فزاینده با مدافعان حقوق بشر، از ابتدای سال 88 و در پی اعتراضات مردمی به نتایج بحث برانگیز دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، آغاز شد و در اواخر این سال به اوج خود رسید. یازدهم اسفند ماه، چهارمین سالگرد برجسته ترین دور از برخورد های سازمان یافته و گسترده دستگاه امنیتی با نهادها و مدافعان حقوق بشر در ایران است.
این بیانیه می افزاید:” در این تاریخ دست‌کم 30 فعال حقوق بشر در نقاط مختلف ایران توسط نیروهای امنیتی دستگیر و روانه بازداشت گاه ها شدند. بازداشت شدگان مورد اشاره با طرح اتهاماتی کلیشه ای و واهی مورد محاکماتی قرار گرفته اند که عاری از شفافیت و حداقل ضمانت لازمه برای یک رسیدگی عادلانه بود. این محاکمات منجر به صدور ده ها سال حبس تعلیقی و تعزیری برای مدافعان حقوق بشر شد و علی رغم گذشت چهار سال هم چنان تعدادی از قربانیان این برخورد منجمله: مهدی خدایی، ابوالفضل عابدینی، نصور نقی پور، نوید خانجانی، ایقان شهیدی و محمد حسن یوسف پورسیفی با محکومیت های سنگین در زندان به سر می برند.
ایت بیانیه ادامه داده است:” سازمان های مدافع حقوق بشر امضا کننده این بیانیه ضمن یادآوری مجموعه برخورد های سالهای اخیر بخصوص واقعه 11 اسفند ماه با مدافعان حقوق بشر که نمادهای آشکار از رنج بی پایان این فعالان در ایران است در این رابطه متفق الباور هستند، حکومت ایران علاوه بر این که ارزشی برای کار مدافعان حقوق بشر قائل نیست، بلکه بر خلاف سند “حقوق و مسئولیت افراد، گروه ها نهادهای اجتماعی، ارتقاء و حفاظت از حقوق بشر و آزادی بنیادین مورد وثوق جامعه جهانی” در رابطه با فعالیت مدافعان حقوق بشر به خصوص ماده ۲-۱۲ آن که صراحتاً عنوان می دارد “حکومت ها باید کلیه ی تضمین های لازم را به کار گیرند تا حمایت مراجع ذی صلاح از همه افراد به صورت فردی و گروهی در برابر خشونت، تهدید، اقدامات تلافی جویانه، تبعیض منفی عملی و یا قانونی، فشار یا هر گونه اقدام خودسرانه دیگر که در پی استفاده مشروع و قانونی این افراد از حق مزبور در اعلامیه حاضر تضمین گردد.”، خود به تهدید برخورد سازمان یافته با مدافعان حقوق بشر مبادرت می کند. این روند تا جایی است که ایران امروز را باید در زمره مناطق ناامن برای فعالیت مدافعان حقوق بشر قلمداد کرد. این در حالی است که مدافعان حقوق بشر صرفاً در راستای تحقق اعلامیه جهانی حقوق بشر به عنوان متضمن حقوق و آزادی های برابر، برای تمامی انسان ها می کوشند.”
این بیانیه می افزاید:” نهادهای امضا کننده ی این بیانیه همزمان با چهارمین سالگرد برخوردهای سازمان یافته با سازمان های ایرانی مدافع حقوق بشر بدین وسیله، خواستار آزادی بازداشت شدگان یازدهم اسفند و نیز سایر می مدافعان ایرانی حقوق بشر در بند از جمله آقایان عبدالفتاح سلطانی، محمد سیف زاده، محمد صدیق کبودوند، محمد علی دادخواه، سعید متین پور، بهاره هدایت، رسول بداقی، جعفر اقدامی، رضا شهابی، حسین رونقی ملکی و … هستند. این سازمان ها هم چنین ضمن اعلام نگرانی از شرایط ناامن و افزایش فشارهای روزمره بر مدافعان حقوق بشر در ایران، توجه جامعه جهانی و نهادهای بین المللی و هم چنین گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد، آقای دکتر احمد شهید را، به این مسئله جلب می نمایند و خواستار آن هستند تا شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد ضمن اولویت دادن به مشکلات مدافعان حقوق بشر در ایران، به خصوص آزار و تعقیب آنان از سوی حکومت و نیروهای خودسر، از تمامی راهکارها و اختیارات لازم برای ترغیب دولت برای پایان دادن به این روند با عنایت ویژه به آزادی مدافعان حقوق بشر در بند بهره گیرد.”
این نهادها هم چنین در این رابطه دولت ایران را به برداشتن گام های ضروری در جهت بهبود وضعیت ناامن مدافعان حقوق بشر در ایران فرا می خواند و به آن یادآور می شود تا زمانی که مدافعان حقوق بشر در ایران در معرض تهدید و بد رفتاری قرار بگیرند، باور به اعتنا و اعتقاد آن حکومت به مقاوله نامه ها و معاهدات حقوق بشری ممکن نخواهد بود.
اسامی سازمان های ایرانی مدافع حقوق بشر:
1- بنیاد عبدالرحمان برومند
2- عرصه سوم
3- عدالت برای ایران
4- سازمان حقوق بشر اهواز
5- سازمان حقوق بشر ایران
6- سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان
مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران
