عرصه سوم– درخبرها بود که محمد حسینی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی رأی نهایی هئیت رسیدگی در مورد خانه سینِما مبنی بر تعطیلی دائمی آن را تأیید کرده است. خانه سینِما پنج هزار عضو دارد و با بروز اختلاف میان مسئولانش و وزارت ارشاد اسلامی در دی ماه 1390 بسته شد. تلاش‌های سینماگران و مذاکرات متعدد بر سر محتوای اساسنامه این مرکز و موارد مورد اختلاف دیگر هم در یک سال اخیر هنوز به جایی نرسیده است. تعطیل کردن خانه سینِما و کنترل مدام مراکز فرهنگی و هنری غیر دولتی به دلایل گوناگون و فقدان ضوابطی که استقلال فکری و عملی این نهادها را تضمین کند، و عدم حمایت مالی از طرف دولت بعضی از نهادهای صنفی را درخطر اضمحلال و تعطیلی قرار داده است. از جمله انجمن هنری تصویرگران که تاکنون بدون هیچ کمک دولتی فعالیت داشت و به علت مشکلات مالی مجبور به تخلیه دفتر خود شده است.
خبرگزاری مهر درگزارشی دراین مورد می نویسد:
” انجمن تصویرگران در متنی خبر از بی نشانی شدن این مرکز داد.
در این متن آمده است: ده سال از تأسیس انجمن فرهنگی هنری تصویرگران می‌گذرد و همه این‌سال‌ها، هر بار به نحوی، و همیشه به اتکای توان داخلی، صرفه‌جویی و مدیریت هیأت مدیره‌های مختلف، انجمن در مکان‌های استیجاری پابرجا بود.
انجمن تصویرگران به هر دلیلی تاکنون موفق نشده است امکانات نهادهای عمومی و دولتی را ـ که در رأس مأموریت و وظایف ذاتی‌شان حمایت از نهادهای مستقل فرهنگی است ـ جلب کند؛ گاهی به دلیل عدم درک مسئولان از اهمیت این حرفه و این انجمن و گاهی هم به دلیل پرهیز تصویرگران از هر نوع بستگی، که مستقل بودن انجمن را تهدید کند.
با این همه وظیفه قطعی مراکز دولتی و نهادهای عمومی در حمایت از انجمن تعطیل بردار نیست. اکنون انجمن تصویرگران مکان خود را از دست داده است و توان اجاره‌کردن مکانی جدید را ندارد در حالی که همه انجمن‌های فرهنگی هم‌خانواده‌اش در ساختمان‌های اهدایی از سوی مراکز مختلف، مسقر هستند. حتی وقتی مراکز عمومی نمی‌توانستند مکانی را در اختیار انجمن‌ها قرار بدهند، در عوض، به انجمن‌ها کمک مالی ماهیانه کرده‌اند؛ در حالی که انجمن ما همواره از هر دو امکان محروم بوده است. شاید نتوان مسئول مشخص یا دوره‌ای معین از مدیریت دولتی را باعث این کوتاهی دانست، اما روشن است که برایند کلی ماجرا، کوتاهی مسئولان را نشانه می‌رود.
با این همه، هیأت مدیره انجمن فرهنگی هنری تصویرگران لازم می‌داند تأکید کند: انجمن، امروز از نظر ساختار داخلی و جایگاه اجتماعی، محکم‌تر از همیشه است و با وجود از دست دادن مکان خود، یک روز هم فعالیت‌را تعطیل نکرده است. دبیرخانه انجمن و بخش ستادی در یک محل و نشست‌ها و کلاس‌ها در محلی دیگر، فعال هستند. همه همکاران انجمن به کار خود ادامه می‌دهند و هیأت مدیره و مدیرعامل هم، به‌طور منظم به وظایف خود مشغول هستند. باید از مدیر محترم خانه هنرمندان ایران هم صمیمانه تشکر کرد که با در اختیار قراردادن محلی برای نگهداری اموال انجمن، از بی‌سرپناهی مطلق نجاتمان داد. اکنون کالبد انجمن در سه محل متفاوت و دور از هم برپاست، اما تفکر، اهداف و جان انجمن، محکم‌تر از همیشه، متمرکز، متحد، فعال و پویاست و رویدادهای بزرگی را مدیریت می‌کند که به‌زودی با خبرهای خوش به گوش همه خواهد رسید.”
نورالدین زرین کلک هنرمند معروف در زمینه انیمیشن و از بینان گذاران این انجمن پس از اطلاع از بی خانمان شدن این بنیاد گفت:
“این انجمن‌ها را می‌توان به مثابه احزاب فرهنگی دانست که وظایفشان هم حول محور تعالی آن رشته هنری و جلوگیری از ابتذال آن است. زرین‌کلک با تاکید بر اهمیت وجود این احزاب فرهنگی در محیط فرهنگی کشور گفت: باید این نهادها وجود داشته باشند تا یک هنر رشد کند. دستگاه‌هایی که بابت مدیریت امور فرهنگی به وجود آمده‌اند و سالانه بودجه دریافت می‌کنند باید که از این انجمن‌ها حمایت کنند نه اینکه بگذراند آن‌ها به فلاکت بیفتند. باید که از خزانه دولت که در واقع جیب ملت است برای کمک به این نهادها خرج کنند.”
این کارگردان در ادامه گفته است که: «انجمن تصویرگران را من به یک ملت با آرمان‌ها و افکار مشترک تشبیه می‌کنم؛ ملتی که حالا مانند فلسطینی‌ها آن‌ها را از خانه‌شان بیرون کرده‌اند و این یک بی‌عدالتی آشکار است. وی در پایان با تاکید بر لزوم پیگیری مطالبات فرهنگی از دولت افزود: من به عنوان عضوی از انجمن تصویرگران به این حمایت‌نکردن‌ها اعتراض دارم و گمان می‌کنم که دولت با تصمیماتی که در حوزه فرهنگ گرفته از وظایف خودش عدول کرده است.”
