اول ماه مه روزخشم همه مزد بگیران ایران

 روز جهانی کارگر مبارک باد.

عرصه سوم – کارگران درایران امسال هم باز از داشتن جشنی درخور روز جهانی کارگر و راه پیمایی به این مناسبت محروم شدند. عدم صدور مجوز برای راه پیمایی در روز اول ماه مه در شرایطی صورت می گیرد که کارگران ما با پیآمدهای طاقت فرسای تحریم اقتصادی، گرانی بی سابقه مایحتاج اولیه، اخراج و بیکاری دست به گربیان اند. افزون برآن آنان با مشکلات دیگری از قبیل فقدان نهادها و تشکل های واقعی کارگری، بازداشت مدافعان حقوق کارگران و عدم تصویب یک قانون کار مترقی مواجه اند. طبق اصل ۲۷ قانون اساسی دولت باید اجازه برگزاری راهپیمایی را به کارگران در روز جهانی کارگر بدهد درغیر این صورت برخلاف موازین قانون اساسی عمل کرده است.

اما در آخرین گزارش روز دوشنبه این هفته برروی سایت رادیو زمانه می‌خوانیم که:

” با عدم صدور مجوز راهپیمایی، کارگران استان تهران صبح امروز مقابل دفتر مرکزی خانه کارگر تجمع نمودند و سپس به ورزشگاه معتمدی منتقل شدند و در آنجا مراسم خود را برگزار کردند. هم چنین در گزارش دیگری آمده است که کارگران شوشتر نیز به دلیل عدم صدور مجوز راهپیمایی، با برگزاری تجمعی ضمن گرامی‌داشت روز کارگر به عدم وجود امنیت شغلی و دستمزد ناعادلانه . اعتراض کردند. در مراسم امروز خانه کارگر در ورزشگاه معتمدی تهران، حسن صادقی، معاون دبیرکل خانه کارگر در اجتماع کارگران گفت: در سال حمایت از کارگر ایرانی هم اجازه راهپیمایی روز کارگر را ندادند. تقاضای کارگران شهر مهاباد نیز روز سه‌شنبه پنجم اردیبهشت‌ماه از سوی مسئولان محلی نادیده گرفته شد و فرمانداری مهاباد مانع برگزاری برنامه‌های روز کارگر توسط خانه کارگر شد. چندی پیش پس از انتقاد خانه کارگر از خودداری دولت در صدور مجوز راهپیمایی روز کارگر، مصطفی محمد نجار، وزیر کشور، از خانه کارگر خواسته بود که درخواست خود را برای برگزاری راهپیمایی روز کارگر به وزارت کشور ارائه دهد.

محمد نجار گفت: “باید خانه کارگر درخواست (راهپیمایی) خود را مطرح کند و این درخواست طبق قانون مطرح می‌شود و توسط استانداری و وزارت کشور نتیجه به آن‌ها اعلام می‌شود.”

وزیر کشور دوشنبه چهارم اردیبهشت‌ماه خبر داد موضوع راهپیمایی روز کارگر در کمیسیون ماده ۱۰ احزاب بررسی و نتیجه آن اعلام می‌شود.

محمود عباس‌زاده مشکینی، دبیر کمیسیون ماده ۱۰ احزاب نیز روز شنبه نهم اردیبهشت‌ماه در مورد درخواست خانه کارگر مبنی بر راهپیمایی این تشکل در روز جهانی کارگر گفت: “هنوز هیچ درخواستی به کمیسیون ماده ۱۰ احزاب فرستاده نشده است.”

این در حالی است که روز گذشته ایلنا تصویری از درخواست خانه کارگر که در تاریخ ۲۱ فروردین‌ماه خطاب به معاونت سیاسی وزارت کشور تنظیم و ارسال شده بود را منتشر کرد.

به گفته فعالان کارگری از سال ۸۶ خورشیدی تاکنون دولت در مورد برگزاری روز جهانی کارگر با کارگران همکاری نکرده است.

در همین حال در مراسم امروز خانه کارگر در ورزشگاه معتمدی تهران، حسن صادقی، معاون دبیرکل خانه کارگر در اجتماع کارگران گفت: “در سال حمایت از کارگر ایرانی هم اجازه راهپیمایی روز کارگر را ندادند.”

بازداشت فعالان کارگری

عدم صدور مجوز برای راه پیمایی تنها بخشی از سیاست ضد کارگری دولت احمدی‌نژاد است، بازداشت و محکومیت ده‌ها فعال کارگری به خاطر اعتراض به نقض حقوق صنفی و خواسته‌های برحق آنان در سال‌های اخیر هم چنان ادامه دارد. مجموعه فعالان حقوق بشر(هرانا) تا کنون گزارش های متعددی را از اعتراضات کارگران واحد های تولیدی در سراسر ایران و هم گزارش های مفصلی از دستگیری فعالان کارگری منتشر کرده است. اما متاسفانه تلاش نهادهای مدنی و حقوق بشر ایرانی در عرصه ملی و بین‌المللی برای آزاد کردن منصور اسانلو رئیس سندیکای کارگران شرکت واحد و دیگر فعالان حوزه کارگری تا کنون به جایی نرسیده است.

 به گزارش سایت ایران امروز رضا شهابی و بهنام ابراهیم زاده، دو تن از فعالان حوزه کارگری در بند ۳۵۰ اوین با صدور بیانیه ای از داخل زندان از تمامی کارگران و زحمتکشان و فعالین کارگری و تشکل‌های مستقل کارگری و شخصیت‌های مردمی مدافع حقوق کارگران و انسان‌های آزاده خواسته‌اند که با اتحاد و همبستگی خود روز جهانی کارگر را هر چه با شکوه تر برگزار کرده و بر مطالبات بر حق در این بیانیه پافشاری کرده و حمایت خود را اعلام کنند. در این بیانیه آمده است: کارگران ایران به ویژه فعالین کارگری زندانی این روز بزرگ را گرامی داشته و امیدواریم در سال جدید هیچ کارگر و انسان آزادی خواهی به خاطر حق خواهی و طرح مطالبات صنفی و سیاسی خود در ایران و دیگر کشور ها دستگیر و زندانی نباشد.

بیانیه اعتراضی جمعی از فعالان مدنی

از سوی دیگر به مناسبت روز جهانی کارگر گروهی از سازمان های حقوق بشری و تشکل های مدافع دموکراسی درخارج از کشور با صدور اعلامیه ای به سیاست‌های ضد کارگری دولت اسلامی اعتراض کرده و خواهان رسیدگی فوری به مصائب کارگران درزمینه مطالبات صنفی، حق ایجاد تشکل ها، اصلاح قوانین، آزادی همه کنشگران مدنی وسیاسی و لغو مجازات اعدام شدند.

در این بیانیه که بر روی سایت ایران امروز منتشر شده است می‌خوانیم که :

«در سال گذشته در ایران نیز نبرد کارگران و زحمتکشان علیه بنیادگرایی اسلامی و حاکمیت سرمایه ادامه داشت. طبقه کارگر ایران همچنان از داشتن اصلیترین حق خود، یعنی داشتن تشکلهای مستقل صنفی محروم است. جمهوری اسلامی به جـای پاســخ مثبت به درخواستهای به حق کارگران، هر مطالبه ای را با اخراج، سرکوب، زنــدان و شکنجــه پاسخ میدهد. باز هم مبارزان جنبش کارگری و فعالان سندیکایی مستقل به خاطر دفاع از منافع کارگران و زحمتکشان ایران از کار اخراج شده و یا به زندان محکوم شده اند و به رغم افشای این سیاست ضدکارگری و درخواست مکرر مجامع بین المللی ده ها فعال جنبش کارگری ایران همچنان در زندان به سر میبرند.

بهره کشی از کودکان در ایران به صورت گسترده ای رواج دارد. میلیون ها کودک در ایران زیر خط فقر زندگی میکنند. درصد بالایی از این کودکان به دلیل محرومیت، مجبور به فروش نیروی کارشان می باشند. در جمهوری اسلامی قانون منع بهره کشی از کار کودکان اجرا نمی شود و بهره کشان از کار کودکان مجازات نمی شوند.

روزی نیست که در مراکز تولیدی و صنعتی کشور خبر از سوانح کار و کارگری نباشد. هرساله بیش از ۱۰۰۰ سانحه کاری در محیط های کارگری رخ می دهد. کارگران در محیط کار از کمترین امکانات ایمنی برخوردارند.

بحران جهانی، سیاست های اقتصادی ویرانگر دولت، سودجویی بی حساب سرمایه داران، تحریم های فلج کننده که نتیجه مستقیم سیاست هسته ای ماجراجویانه جمهوری اسلامی است، بیکاری را گسترش داده است. اضافه بر بیکاری، کاهش و یا نپرداختن دستمزد، کارگران و زحمتکشان را بیش از پیش در گرداب فقری سیاه غرق کرده است.

امروز بیش از هر زمانی اقتصاد ایران در انحصار نظامیان قرار گرفته و سپاه پاسداران را به بزرگترین کارفرما و سرمایه دار کشور تبدیل کرده است. کارگران و زحمتکشان ایران که از ابتدای روی کارآمدن جمهوری اسلامی، برای دستمزد بیشتر، بهبود شرایط کار و به دست آوردن حقوق اجتماعی خود پیکار کرده اند، همچنان مبارزه علیه حکومت استبدادی و نهادهای بزرگ انحصاری ـ نظامی و رانتخواران فاسد حاکم بر ایران را ادامه می دهند. آنها میکوشند با اعتصاب، گردهمایی، تظاهرات اعتراضی و تحصن به حقوق خود دستیابند. آنان در این نبرد عدالت خواهانه از پشتیبانی دیگر جنبشهای اجتماعی برخوردارند، امری که زمینه ساز پیوند مبارزه آنان با جنبش گسترده دموکراتیک و ملی ایران میباشد.

خواستهای کارگران، زحمتکشان و کارکنان بخشهای تولیدی و خدماتی که در منشورهای تشکلهای مستقل کارگری تدوین شده اند عبارتند از :

مطالبات صنفی

دستمزدها
ـ پرداخت فوری دستمزدهای معوقه کارگران.
ـ افزایش فوری حداقل دستمزدها با دخالت نظر نمایندگان منتخب مجامع عمومی کارگران.
ـ تامین امنیت شغلی برای کارگران و تمامی مزدبگیران.
ـ توقف اخراج و بیکارسازی کارگران.ـ لغو قراردادهای موقت و سفید امضا.
ـ افزایش حقوق بازنشستگی، رفع هرگونه تبعیض در پرداخت آن.
ـ بهره مندی زنان از مرخصی زایمان (دو ماه قبل و دو ماه پس از زایمان) با حقوق کامل. ـ بهره مندی بازنشستگان از تامین اجتماعی و خدمات درمانی.
ـ پرداخت حقوق کارگرانی که خودسرانه بازداشت شده و یا کارشان را از دست داده اند.

تشکل
– به رسمیت شناخته شدن بیقید و شرط حق ایجاد تشکلهای مستقل کارگری و حق اعتصاب.
ـ برچیده شدن کلیه نهادهای دست ساز دولتی از محیط های کار.

اصلاح قوانین
ـ پذیرش قوانین و استانداردهای بین المللی کار در تدوین و تصوب قانون کارحدبد با دخالت مستقیم نماینده های منتخب مجامع عمومی کارگران.
ـ اجرای قانون کار در مناطق آزاد تجاری.
ـ برخورداری تمام بیکاران از بیمه بیکاری متناسب با یک زندگی انسانی تا زمان اشتغال به کار.
ـ تعطیلی رسمی اول ماه مه و گنجاندن آن در تقویم رسمی کشور و لغو ممنوعیت و محدودیت برگزاری مراسم این روز.

مطالبات سیاسی و اجتماعی
ـ آزادی فوری و بی قید و شرط تمام زندانیان سیاسی و لغو فوری مجازات اعدام.
ـ به رسمیت شناخته شدن بیقید و شرط حق اعتراض، تجمع، تحزب، آزادی بیان و آزادی مطبوعات.
ـ لغو کلیه قوانین تبعیض آمیز نسبت به زنان و تضمین برابری کامل و بیقید و شرط حقوق زنان و مردان در تمامی عرصه های زندگی خانوادگی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی.
ـ برخورداری تمامی کودکان از امکانات آموزشی، رفاهی و بهداشتی یکسان و رایگان، جدا از نوع جنسیت و وابستگیهای ملی، نژادی و مذهبی آنان و موقعیت اقتصادی و اجتماعی والدین شان.

ما ایرانیان برون مرزی در روز اول ماه مه، همراه و هماهنگ با جهان کار، سندیکاها، اتحادیه ها و نهادهای کارگری به پشتیبانی از مبارزات کارگران و زحمتکشان میهنمان برای رسیدن به حقوقشان برمیخیزیم. ما بر این باوریم که رسیدن کامل به این حقوق در گرو تغییرات ساختاری در جامعه ماست.

ما با شرکت گسترده در جشن جهانی روز کارگر و با طرح شعارها و خواسته های کارگران میهنمان، بر اعتبار جنبش کارگری و نقش موثر آن در تداوم، پیشرفت و تکامل جنبش دموکراسی خواهی ایران تاکید میکنیم و میکوشیم به جنبش دادخواهانه و عدالت گسترانه کارگران و ملت ایران یاری رسانیم.

ما از آزادیخواهان، نهادهای کارگری، نهادهای حقوق بشری و عدالتخواه در سراسر جهان میخواهیم که در سالـروز اول ماه مه با برگزاری کنفرانس، سمینار، گردهمایی، راه پیمایی، نوشتن نامه به سازمان ملل، جمع آوری امضا و کارهای ابتکاری دیگر نقض حقوق کارگران و سندیکاهای کارگری در ایران را محکوم کنند، خواستار لغو قوانین ضد کارگری در ایران شوند و به مبارزه برای آزادی فعالیتِ سندیکاهای کارگری در ایران یاری رسانند.

ما از همه نیروهای دمکرات و مترقی دعوت می کنیم تا در رسانـدن صدای کارگران ایران به گـوش سازمانهــای جهانــی حقوق بشر و سازمانهای بین المللی کارگری، برای فراهم نمودن شرایط زندگی بهتر کارگران و یکایک مردم ایران با حداکثر توان و نیرو تلاش کنند. ما خواهان لغو حکم اعدام در ایران و آزادی فوری تمام زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم.”

بنیاد عرصه سوم از تمام مدافعان دموکراسی و آزادی، سازمان های مردم نهاد و فعالان مدنی و سیاسی می‌خواهد که درسالروز ۱۱ اردی‌بهشت روز جهانی کارگر، با اطلاع رسانی درباره کنشگران زندانی مدافع کارگران، با برپایی کمپین و تجمعات علیه نقض حقوق کارگران و زندانی بودن فعالان کارگری اعتراض کنند. و هم چنین برای تصویب یک قانون کار عادلانه، پیشرو و منطبق با موازین بین‌المللی با نهادهای مدافع حقوق کارگران و حقوق بشری همکاری کنند.