زخم‌های پنهان؛ خشونت علیه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی 

زخم‌های پنهان؛ خشونت علیه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی 

بنی آدم: «۶۹ درصد از جامعه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی ایران حداقل یک بار از سوی خانواده درجه اول خود مورد خشونت قرار گرفته‌اند. ۱۵ درصد از افراد این جامعه در مدرسه و دانشگاه مورد آزار جنسی قرار گرفته‌اند و حداقل ۴۲ درصد آنها در فضای عمومی مورد آزار جنسی و یا تجاوز قرار گرفته‌اند.» این موارد بخشی از نتایج پژوهش شبکه لزبین‌ها و ترنسجندر‌های ایران؛ «شش رنگ» است که به تازگی با عنوان «زخمهای پنهان: تجربه خشونت بر جامعه اقلیتهای جنسی و جنسیتی در ایران» منتشر شده است. 

۱۹٪ شرکت کنندگان در این پژوهش از سوی پلیس یا مراجع قضایی مورد خشونت قرار گرفته‌اند و ۶۸٪ از اعضای جامعه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی هم گفته‌اند در مقابل خشونت هرگز به سیستم قضایی مراجعه نمی‌کنند.

یکی دیگر از نتایج قابل توجه این پژوهش، میزان خشونتی است که اقلیت‌های جنسی و جنسیتی در نظام آموزشی و پرورشی کشور متحمل می‌شوند، بیش از ۴۵٪. 

در این پژوهش خشونت در مدرسه و دانشگاه، یکی از بارزترین اشکال خشونت علیه جامعه اقلیتهای جنسی معرفی شده که می‌تواند در اشکال مختلفی همچون خشونت جسمی، کلامی، روانی یا حتی جنسی اعمال شود. نمونه هایی همچون:

• در مدرسه چند بار به اتاق مدیر دعوت و به مشاور معرفی شدم و به خاطر تیپ و مدل موهای کوتاهم تهدید به اخراج میشدم.
• یکی از معلمها به من گفت اگر نمره قبولی می‌خواهم باید با او سکس داشته باشم!
• به دلیل علاقه عاطفی یکی از همجنسانم به من در دبیرستان، مورد مواخذه قرار گرفتم. با وجودی که علاقه ای به او نداشتم ، به طور موقت از مدرسه اخراج شدم. به من گفته شد مدل موهای کوتاه من « پسرانه» است و دخترها را جذب من میکند.
• به خاطر علاقه به همجنس، بعد از احضار و محاکمه در حراست دانشگاه، از خوابگاه اخراج شدم. نتیجه این اخراج، بعدها در گزینش استخدامی برای کار در یک نهاد دولتی، تاثیرگذار شد.
• ناظم مدرسه به والدین دوست صمیمی من گفته بود که «این دوجنسه است.» آنها هم دیگر اجازه ندادند فرزندشان با من معاشرت کند.

حدود ۱۲٪ از اقلیت‌های جنسی و جنسیتی حاضر در پژوهش فوق، به تجربه دستگیری توسط پلیس اشاره‌کرده اند اما برخی روایت‌ها از نحوه و دلیل بازداشت این افراد تکان دهنده است: 

• بارها به دلیل پوششم (عدم تطابق آن با جنس بیولوژیک فرد) دستگیر شده و مورد تحقیر قرار گرفتم. – با دوست پسرم توی ماشین بودیم که ما را گرفتند و پرسیدند که دو پسر با این همه اختلاف سنی ساعت نه و نیم شب چه

• میکنید. بعد ما را به کلانتری بردند و به والدینمان خبر دادند و من دیگر نتوانستم دوست پسرم را ببینم. – به خاطر بیان جنسیتی توسط فامیل به پلیس تحویل داده شدم. – با پارتنرم در خانه ای که اجاره کرده بودیم دستگیر شدیم و البته بیشتر شبیه حمله بود تا دستگیری افرادی که کاملا تسلیم
• بودند.
• من چهار بار به دلیل ظاهر و ترنس بودن توسط وزرا و گشت ارشاد دستگیر شدم حتی شلاق هم خوردم.

خشونت‌های خانگی، خشونت در محیط عمومی و استراتژی مقابله با خشونت دیگر بخش‌های این پژوهش هستند که تلاش می‌کند تصویری دقیق تر از رنجی که اقلیت‌های جنسی و جنسیتی در ایران متحمل می‌شوند نشان دهد. 

در نتیجه گیری این پژوهش آمده است که خشونت ساختاری، نه فقط در لایه‌های اجتماعی بلکه توسط نهادهای قضایی علیه همجنسگرایان و ترنسجندرها اعمال می شود. با این همه، خانواده جایی است که اعضای جامعه اقلیتهای جنسی و جنسیتی بیشترین میزان خشونت را در آن تجربه می کنند.

کنشگران شبکه لزبین‌ها و ترنسجندر‌های ایران؛ «شش رنگ» بر اساس یافته‌های خود در این پژوهش و برای شکسته شدن چرخه خشونت و پایان دادن بر نقض حقوق اقلیتهای جنسی و جنسیتی قربانی خشونت ساختاری، اجتماعی و خانوادگی، از نهادهای بین المللی، سازمان‌های غیر دولتی و رسانه‌ها خواسته‌اند که:

نهادهای بین المللی:

1. به جمهوری اسلامی فشار بیاورند تا قوانینی را که رابطه همجنسگرایانه و ابراز هویتهای جنسی متفاوت را جرم میدانند، به گونه ای تغییر دهد که این قوانین، ابزاری برای اعمال خشونت علیه اقلیتهای جنسی و جنسیتی نباشند.
2. جمهوری اسلامی را وادار سازد تا قوانین و ساز و کارهای حمایتی مختص کسانی که به دلیل گرایش جنسی یا هویت جنسیتی خود تحت خشونت قرار می گیرند وضع و اجرا کند، و اطمینان یابد که مرتکبان این خشونتها مورد تعقیب و پاسخگویی قرار می گیرند.

به سازمانهای غیردولتی:

1. برای پایان دادن به جرم انگاری رابطه جنسی با همجنس و وضع قوانین حمایتی از قربانیان خشونت بر مبنای گرایش جنسی و هویت جنسیتی تلاش کنند.
2. منابع و امکانات خاص برای حمایت از قربانیان خشونت بر مبنای گرایش جنسی و هویت جنسیتی در نظر بگیرند. 3. به خشونت دیدگان خدمات رایگان پزشکی و ر وانشناسی ارائه دهند که بر مبنای حفظ حقوق بشر و کرامت انسانی آنان باشد. 
3. نسبت به ثبت، مستندسازی و گزارش دهی موارد خشونت علیه اقلیتهای جنسی و جنسیتی اقدام کنند.

به رسانه‌ها:

1. نسبت به خشونت گسترده و همه جانبه علیه اقلیتهای جنسی و جنسیتی حساسیت و توجه در خور نشان دهند و جامعه و مخاطبان خود را با این موضوع و لزوم پایان یافتنش آشنا کنند.
2. به قربانیان خشونت بر مبنای گرایش جنسی و هویت جنسیتی صدا دهند تا مطالبات خود را در تمامی سطوح از نهادهای دولتی، موسسات آموزشی، جامعه و خانواده مطرح سازند.