RNPS PICTURES OF THE YEAR 2007 - Majid Kavousifar and Hossein Kavousifar, his nephew, hang from the cable of a crane in Tehran August 2, 2007. Iran hanged Majid and Hossein, the killers of a judge who had jailed several reformist dissidents, before a crowd of hundreds of people on Thursday. REUTERS/Morteza Nikoubazl (IRAN)
عرصه سوم: فردا دهم اکتبر (18 مهر ماه) روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام است. روزی که سابقه آن به سیزده سال پیش می رسد و حاصل فعالیت 140 سازمان حقوق بشری بین المللی در ائتلاف جهانی علیه مجازات اعدام است.
این ائتلاف روز جهانی مبارزه با اعدام در سال 2015 را به بالابردن آگاهی عمومی در خصوص مجازات مرگ برای جرائم مربوط به مواد مخدر اختصاص داده است. مجازاتی که در ایران جان بسیاری از محکومان به قاچاق مواد مخدر را ستانده و آنها را به پای چوبه دار برده است.
سازمان حقوق بشر ایران که یکی از سازمان های فعال در زمینه مبارزه با مجازات اعدام در ایران است و در شورای مرکزی ائتلاف جهانی علیه مجازات اعدام عضویت دارد در آماری تکان دهنده اعلام کرده است که از ابتدای سال جاری میلادی تا 8 اکتبر 2015 بیش از 800 نفر در ایران اعدام شده اند که از این تعداد بیش از 500 نفر آنها در ارتباط با جرایم مرتبط با مواد مخدر اعدام شده اند. آماری که در 25 سال گذشته بی سابقه بوده است.
نگاهی به تناسب میان امار اعدام ها و حجم قاچاق مواد مخدر و همچنین تعداد مصرف کنندگان این مواد در کشور در 30 سال گذشته نشان می دهد که در خوش بینانه ترین حالت اجرای مجازات اعدام نتوانسته عاملی جهت کاهش این جرائم در کشور گردد.
از دیگر سوی سیستم قضایی ایران همواره از سوی فعالین حقوق بشری مورد سوال بوده و هست که چرا این گونه مجازات ها عموما در دادگاه هایی نا عادلانه بدون وکیل و حتی بر اساس اقاریر محکومان تحت شکنجه و فشار صادر می شود.
از سوی دیگر آمار ها نشان می دهد که اکثر محکومین به اعدام در قاچاق مواد مخدر از اقشار آسیب پذیر جامعه و طبقه بی بضاعت بوده اند که مطمئنا نمی توان از آنها به عنوان رهبران و روسای کارتل های مواد مخدر یاد کرد. به عبارتی دیگر به نظر می رسد که این گونه مجازات ها با توجه به فسادسیاسی و اقتصادی که در سطوح مختلف قضایی در ایران وجود دارد نهایتا به فروشنده های خرده پا محدود شده و اصولا افراد و جریان های اصلی دخیل در این جرائم راهی برای نجات می یابند.
نکته آخر این که از آنجا که ایران در شاه را اصلی ترانزیت مواد مخدر از شرق به غرب قرار دارد سال هاست دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد UNODC به اتفاق بسیاری از کشورهای غربی سعی کرده و می کنند با کمک های نرم افزاری و سخت افزاری و مالی به دولت ایران به مبارزه غیر مستقیم با این عمل مجرمانه پرداخته و نقشی در کنترل قاچاق مواد مخدر ایفا کنند. با این حال سازمان های حقوق بشری همچون سازمان حقوق بشر ایران معتقدند که کشورهای عضو UNODC می بایست هرچه سریعتر کمک های خود به دولت ایران را متوقف کنند چرا که کمک های آنها خواسته یا ناخواسته در پروسه مبارزه با مواد مخدر به اعدام بسیاری از محکومان در ایران منجر خواهد شد.
عرصه سوم نیز ضمن همراهی با کلیه سازمان های مدافع حقوق بشر و مخالف اعدام از کلیه کشورهایی که قصد کمک به حکومت ایران در جهت مبارزه با مواد مخدر دارند می خواهد که با ایجاد فشار بر حکومت ایران مانع از اجرای مجازات اعدام در این زمینه گردند.
