عرصه سوم: بهاره هدایت با گذشت روزها و هفته‌ها از تاریخ آزادی اش کماکان گروگان سیستم امنیتی ایران است. سیستمی که برای احکام صادره از سوی قضات خود نیز احترام قائل نیست و قصد دارد تا با رفتارهای غیر قانونی خود این فعال جنبش دانشجویی کشور را از پا درآورد.
عرصه سوم ضمن بازنشر مصاحبه امین احمدیان، همسر بهاره هدایت با وب سایت کلمه، اعتراض شدید خود را به این روند غیر قانونی اعلام کرده و خواستار آزادی بی قید و شرط بهاره هدایت است.
متن مصاحبه همسر بهاره هدایت با وب سایت کلمه به شرح زیر است:
امین احمدیان همسر بهاره هدایت، قدیمی ترین زن زندانی سیاسی سبز که در بند زنان زندان اوین محبوس است، می گوید که بنا بر حکم دادگاه، بهاره هدایت باید از اواخر خرداد امسال آزاد می شد.
به گفته ی این فعال دانشجویی، همسرش مطابق ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی در ششمین سال حبس خود باید آزاد شود و دادگاه نیز رای آزادی را صادر کرده اما با به جریان انداختن پرونده ای دیگر متعلق به سال ۸۵ فعلا جلوی آزادی وی گرفته شده است. پرونده ای که هنوز به لحاظ قانونی اجرایی نشده و حکم تبدیل ۲ سال حبس تعلیقی به تعزیری قانونا صادر نشده است.
بهاره هدایت، فعال دانشجویی دربند، دی ماه سال ۸۸ بازداشت و بعد از چند ماه انفرادی و تنها ۶ جلسه بازجویی به ۷ سال و نیم محکوم شد. کمتر از یک سال بعد، او دوباره و این بار به اتهام صدور بیانیه ای مشترک با مجید توکلی برای روز دانشجو به ۶ ماه حبس دیگر محکوم شد.
امین احمدیان، همسر بهاره هدایت در گفت و گو با کلمه، با بیان این که از حدود دو سال گذشته که قانون جدید تصویب شد و ماده ۱۳۴ در آن موضوعیت پیدا کرد، پیگیری های متعددی برای اجرایی شدن این ماده انجام شده، با تشریح پروسه ی پرونده ی همسرش در مراکز قانونی، می گوید: در “اجرای احکام” بحث آن مطرح شده بود و وعده هایی هم داده بودند برای اعمال این ماده. که ما بعد از مشورت با وکلا، برایمان روشن شد قطعا پرونده ی بهار هم شامل این ماده می شود. به دلایلی چند ماهی در دادستانی طول کشید. با پیگیری هایی که اواخر سال گذشته از اجرای احکام انجام دادیم مشخص شد که بهار خرداد امسال ازاد می شود. غیر از بهار، چند نفر دیگر هم در این بند شامل حالشان می شد که آن ها هم مشخص شدند. این اطلاعاتی بود که خود اجرای احکام به ما داد.
براساس ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی “در جرائم موجب تعزیر هرگاه جرائم ارتکابی بیش از سه جرم نباشد دادگاه برای هر یک از آن جرائم حداکثر مجازات مقرر را حکم می‌کند و هرگاه جرائم ارتکابی بیش از سه جرم باشد، مجازات هر یک را بیش از حداکثر مجازات مقرر قانونی مشروط به اینکه از حداکثر به اضافه نصف آن تجاوز نکند، تعیین می‌کند. در هر یک از موارد فوق فقط مجازات اشد قابل اجراء است و اگر مجازات اشد به یکی از علل قانونی تقلیل یابد یا تبدیل یا غیرقابل اجراء شود، مجازات اشد بعدی اجرا می‌شود. در هر مورد که مجازات فاقد حداقل و حداکثر باشد، اگر جرائم ارتکابی بیش از سه جرم نباشد تا یک‌چهارم و اگر جرائم ارتکابی بیش از سه جرم باشد تا نصف مجازات مقرر قانونی به اصل آن اضافه می‌شود”.
احمدیان با تاکید بر اینکه قانونا خود زندان و دادستانی باید پیش از پایان یافتن حکم بهار اقدامات قانونی را انجام میدادند، می گوید: ما موضوع را رها نکردیم، و من از بیرون و بهار از داخل زندان پیگیر اجرای این ماده ی قانونی بودیم و خیلی منتظر ماندیم که متاسفانه نتیجه ای نگرفتیم.
کلمه هفته ی گذشته گزارش داده بود که آقای نصیرپور، مسئول اجرای احکام دادسرای اوین، به خانواده های زندانیان اعلام کرده که پرونده های مشمول ماده ۱۳۴ را برای بررسی و اعمال به دادستانی فرستاده است. او اذعان کرده که اجرای این قانون الزام آور است و نمی توان به طور سلیقه ای با آن برخورد کرد. وی حتی در پاسخ پیگیری های بهاره هدایت و خانواده اش گفته که اگر جای شما بودم شکایت می کردم، زیرا از نظر من و بنا بر قانون شما در حال حاضر آزادید.
به گفته ی همسر بهاره هدایت خرداد امسال، موعد مقرر هم تمام شد و پیگیری های ادامه داشت. اجرای احکام زندان اوین می گفتند که نامه ی درخواست و پرونده را فرستاده اند برای شعبه ی صادرکننده ی حکم، یعنی شعبه ۵۴ تجدید نظر که رای بدوی را تایید کرده بود. ولی وقتی من به شعبه ی ۵۴ مراجعه می کردم می گفتند که نامه ای نیامده است. می گفتند که مکاتبات زندان از طریق دادستانی انجام می شود و وقتی ما به دادستانی مراجعه می کردیم باز هم جوابی نمی گرفتیم.
امین احمدیان با اشاره ی به نامه ی بهاره هدایت خطاب به مسئولان زندان و قوه ی قضاییه، می گوید: چند هفته ی قبل، بعد از آنکه بهار نامه ای به مسئولان زندان نوشته و شکایت کرده بود از این وضعیت و تعلل ها در اجرای قانون و بعد از جو خبری ای که ایجاد شد، ما توانستیم شماره ی آخرین نامه ای را که اجرای احکام در تاریخ ۲۳ تیرماه به شعبه ی ۵۴ تجدید نظر داده بود، بگیریم. که خب باز هم مشخص شد هنوز نامه به دادگاه نرسیده است. در این بین صحبت هایی شد مبنی بر اینکه نامه گم شده و اشتباه رفته به جایی دیگر و… که آنجا هم که گفته بودند هم رفتیم و باز هم خبری نبود.
او معنقد است: چیزی که عیان و مشخص بود اینکه در دادستانی صورت گرفته و کار روی روال قانونی پیش نرفته، که حالا من قضاوتی روی دلیل آن نمی کنم که چرا این اتفاق ها در دادستانی بر سر پرونده ی بهار افتاده است.
احمدیان در ادامه با اشاره به اعتصاب غذای بهاره هدایت می گوید: از آن طرف هم بهار که از این وضعیت شاکی و کلافه شده بود، بعد از آنکه نامه نوشت و وضعیت را تشریح کرد و پیگیری های قانونی را هم نتیجه بخش ندید، گفته بود که اگر راه دیگری پیدا نکند و جواب مشخصی برای پیگیری های قانونی ما ندهند، دست به اعتصاب غذا می زند. و من تنها کاری که می توانستم انجام دهم، انتقال پیغام های دوستان و بزرگوارانی بود که نگران وضعیت بهار بودند و درخواست می کردند که یکی دو هفته ی دیگر وقت دهد تا هر کس از هر مسیری که می تواند بار دیگر پیگیری کند تا شاید قانون اجرا شود. که هفته ی گذشته من توانستم بهار را قانع کنم کمی دیگر دست نگه دارد.
پیش از این خانم جوادی در گفت و گو با روز با اعلام این خبر که دخترش در نامه ای به مسولان دستگاه قضایی و مقامات زندان اوین اعلام کرده که اگر وضعیت پرونده اش مشخص نشود و فشارهای غیرقانونی ادامه یابد دست به اعتصاب غذا خواهد زد.
او همچنین یادآور شده بود: بهاره در دولت اول احمدی نژاد هر سال بازداشت شد و زندان رفت یعنی ۴ بار بازداشت شد، کل دولت دوم او را هم که زندان بوده، حالا هم براساس قانون باید آزاد شود،اما دست از سر او بر نمی دارند.تمام این سالها در زندان سلامت و طراوت و جوانی دخترم را گرفتند، دو بار کبد و کلیه اش جراحی شد و الان هم او را مجبور می کنند با به خطر انداختن جان خودش با تنها راهی که مانده، دست به اعتراض بزند، چرا؟ می خواهند بهاره هدایت را بکشند؟ چرا؟ به من به عنوان یک مادر بگویند چرا می خواهند دخترم را بکشند؟ جنازه دخترم به چه دردشان می خورد و چرا نمی خواهند اعتراف کنند هرآنچه دختر من گفت و نوشت عینا اتفاق افتاد و حالا خود همان حرف ها را می زنند بدون اینکه به روی شان بیاورند، بهاره را به خاطر همین حرف ها که الان خود می زنند سالهاست زندانی کرده اند.
و حالا امین احمدیان می گوید: آخرین پیگیری من برای روز ۴ شنبه ی هفته ی قبل است که به دادگاه انقلاب مراجعه کردم. شعبه ۵۴ گفتند که پرونده آمده و قاضی نظر خودش را داده است. پرسیدم پس چرا حکم به زندان اوین نرفته که گفتند در روال اداری باید خودشان پیگیری کنند از زندان، اما به محض آمدن نامه، در عرض دو روز قاضی حکم را صادر کرده است. البته حکم به من اعلام نشد، اما قاعدتا همانی است که اجرای احکام گفته بود، یعنی؛ تبدیل حکم به ۵ سال و نیم. از طرفی همان روز من به شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب هم رفتم و با آقای مقیسه صحبت کردم. طی این مدت حکم تعلیقی همسرم مطرح شده بود شاید به این دلیل جلوی آزادی را بگیرند. آقای مقیسه گفتند که تازه به من ارجاع شده و من هنوز پرونده را ندارم. درخواست بازخوانی پرونده را داده بودند.
بر اساس این گزارش بهاره هدایت امروز بدون هیچ حکمی در زندان است. همسرش تصریح می کند: این وسط چیزی که مشخص است این است که ما یک حکم پایان یافته داریم با رای شعبه ی ۵۴ و از طرف دیگر روندی شروع شده که منتج به نتیجه هم هنوز نشده و آن هم تعزیر حکم تعلیقی متعلق به سال ۸۵ است. اقدامی که دادستانی انجام داده و نامه را نمی فرستاده به شعبه ۵۴ و از طرفی از شعبه ی بدوی صادر کننده ی رای یعنی شعبه ی ۲۸ خواسته که حکم تعلیقی ایشان را تعزیر کند.
به گفته ی همسر این فعال دانشجویی سبز در بند، ماده ۵۴ قانون جدید می گوید پس از قطعیت حکم اخیر، برای کسی حکم تعلیقی داشته باشد، دادگاه قرار تعلیق را لغو و دستور اجرای حکم معلق را صادر و مراتب را به دادگاه صادر کننده ی حکم تعلیق اعلام می کند. یعنی اگر می خواستند این حکم اجرا شود، باید همان موقع یا طی دوران تحمل محکومیت این اقدام انجام می شد. در واقع باید زود تر از شعبه ی صادر کننده ی رای می خواستند که قرار تعلیق برداشته و به تعزیر تبدیل شود و روی حکمش بیاید. و بعد از آن، باید ماده ی ۱۳۴ روی مجموع احکام اجرا می شد. ولی تا الان این اتفاق نیفتاده است. یعنی تا این لحظه که با شما صحبت می کنم، حکم ۱۳۴ صادر و حکم محکومیت بهاره تمام شده است.
او ادامه می دهد: روز شنبه که با مقامات قضایی صحبت کردم گفتند که هنوز حکم تعلیقی سال ۸۵ خانم هدایت اجرا نشده یعنی دستور اجرای حکم نیامده است. و این بدان معنی است که همین امروز که من با شما صحبت می کنم بهاره بدون هیچ حکمی و به معنای روشن، غیرقانونی در زندان است بنابر همین حقوقی که مقامات قضایی می گویند. در واقع باید همان ابتدا یا در طول دوران حبس حکم صادره لغو و به تعزیر تبدیل میشده که نشده و چون لحاظ نشده الان استمرار حبس غیرقانونی است. من با تعدادی از وکلا هم مشورت های حقوقی انجام دادم که نظرات مشورتی آنها، همه استناد می کند به ادامه ی غیرقانونی حبس.
روزهای یکشنبه، روز ملاقات بند نسوان زندان اوین است و امین احمدیان می گوید: امروز باید در ملاقات با بهار صحبت کنم، اما در حقیقت حرفی برایش ندارم و نمی دانم تا چه زمانی می توانم جلوی حرکت اعتراضی یا اعتصابش را بگیرم. چون به هر حال او الان غیرقانونی آنجاست و باید آزاد باشد. من هم محدودیتهایی دارم برای اینکه جلوی او را بگیرم خصوصا وقتی می بینم حق با اوست، آن هم در این مدت کوتاه ملاقات. من خودم هم خیلی نگرانم که چرا این شکل پرونده پیش می رود و جلوی آزادیش گرفته می شود.
وی با اشاره به بازداشت سال ۸۵ بهاره هدایت و دو سال تعلیقی وی می گوید: جالب این است که حکم تعلیقی بهار متعلق به بازداشت سال ۸۵ است که در خرداد ۸۵ تجمع اعتراضی ای بود که حدود ۷۰ نفر بازداشتی بودند در نهایت حدود ۱۰ نفر حکم گرفتند که حتی انهایی که حکم تعزیری گرفتند هیچ کدام احکامشان اجرا نشد. و حالا نمی دانم دادستان چرا اینقدر اصرار دارد بعد از گذشت این همه سال بخواهد آن را اجرا کند.
طی چند سال گذشته بارها گزارش شده که احکام زندانیان سیاسی که توهین به رهبری داشته است، بخشیده و یا شامل تخفیف شده است، اتفاقی که در مورد بهاره هدایت نیفتاد. امین احمدیان با ابراز تاسف از این موضوع می گوید: بهار در موارد دیگری هم به طرز عجیبی هر جا که کمی قرار باشد فضا برایش باز شود، مستثنا می شود. مثل دو سال محکومیت هایی که به اتهام توهین به رهبری صادر شد و در بسیاری از موارد یا بخشیده شد یا حداقل تقلیل پیدا کرد و خیلی ها هم آزاد شدند. ولی متاسفانه همین هم در مورد بهار اعمال نشد و در پرینت حکمش می بینیم که هیچ گونه تخفیف یا تقلیل حکمی اعمال نشده، در حالی که چنانچه شنیدم رهبری خودشان گفته اند که این موارد بخشیده شود. چرایی آن را نمی دانیم اما حالا دیگر بعد از ۶ سال حبس کاش در اجرای حکم خودشان لااقل تبعیض قائل نشوند و احکام ناعادلانه را قابل تحمل تر کنند.
وی با تاکید بر اینکه در حال حاضر اولویت وی و همسرش پیگیری وضعیت حقوقی پرونده است خاطرنشان می کند: مسائل دیگر به کنار، قانون مصوب خودشان هم اگر اجرا شود بهار باید نزدیک دو ماه پیش آزاد می شد. این نه حرف من است نه حرف بهار. حرف قضات و اجرای احکام و مسئولان مربوطه است در طول این مدت. اما ظاهرا اراده ای وجود دارد که هنوز مقاومتی در برابر آزادی بهار دارد.
امین احمدیان با تاکید بر اینکه در زندان همسرش از روحیه ی خوبی برخوردار است، می افزاید: البته خب روزهایی که منتظر آزادی بود فضا برایش آزاردهنده شده بود که قابل فهم است. وضعیت جسمی هم همان هایی است که در این چند سال در زندان دچارش شده بود و الان غیر از بحث سنگ کلیه ش مشکل حادی ندارد. چند سال قبل عمل کیسه صفرا داشت. کلیه اش از پارسال مشکل دارد که باید عمل می شد اما درمان را نیمه کاره رها کردند و نتوانستیم عمل کنیم. مشکلات دیگری هم هست که در این چند سال در زندان پیش آمده که نیاز به درمان های زمان دار دارد که پزشک قانونی و پزشک خودش تایید کرده اما خب هنوز نتوانستیم روال درمان را پی بگیریم. ولی در مجموع وضعیت حاد و بحرانی ای ندارد.
وی درباره ی سختگیری های عجیب دادستانی درباره ی بهاره هدایت می گوید: آخرین مرخصی بهار همان سال گذشته بود برای درمان کلیه که نیمه تمام ماند و دیگر هم موفق به گرفتن مرخصی برای ادامه ی درمان نشدیم. در مورد ملاقات های حضوری هم باید بگویم در ده ماه گذشته من جمعا ۵ بار با همسرم ملاقات حضوری داشته ام که دو دفعه از آن به دلیل عید فطر و عید نوروز، ملاقات های عمومی بوده است. به دفعات هم مراجعه کردیم به آقای خدابخشی و دادستانی برای ملاقات حضوری که گفتند به دلیل اینکه در سایت ها اسم بهاره هدایت است یا جایی از ایشان اسمی آورده شده و دلایل دیگری از این جنس ملاقات حضوری ندادند.
همسر این زندانی سیاسی در پایان با تاکید دوباره بر اینکه ادامه ی حبس بهاره هدایت غیرقانونی است می گوید: تا همین امروز در اجرای احکام اوین هیچ حکم دیگری درباره ی پرونده ی تعلیقی وجود ندارد و طبیعتا هر اتفاقی هم بیفتد مسئولیتش با کسانی است که به این بی قانونی ها تن داده و آن را ادامه می دهند. امیدوارم اقلا عقلانیت و منطق و عدالتی حاکم شود تا اتفاق تلخی نیفتد.
