عرصه سوم، توری ایگرمن، سهراب رزاقی، کامران اشتری: سال هاست که حقوق افراد در جمهوری اسلامی ایران بطور نظام مند نقض می‌شود، اما در نگاه واقع بینانه تری می‌توان این حقیقت را دریافت که هدف اصلی جمهوری اسلامی ایران از بین بردن جامعه مدنی است. همانگونه که بدرفتاری و شکنجه افراد بازداشت شده پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸و بازداشت‌های خودسرانه مدافعان حقوق بشر حقیقت دارد، این موضوع نیز که جمهوری اسلامی ایران در صدد از بین بردن جامعه مدنی است، حقیقت کتمان ناشدنی است. این رفتارها برای به سکوت کشاندن مخالفان و دگراندیشان و برای کنترل مردم آزادی‌خواهی طراحی شده که هر روز به تعداد آن‌ها اضافه می‌شود.
همچنین باید اضافه کرد که گفتمان حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران موضوعی حاشیه‌ای و مشکل‌ساز است. در گذشته بسیاری از روشنفکران به همراه بخشی در حاکمیت در این مورد که غربی‌ها از «حقوق بشرِ» بعنوان ابزاری برای تنبیه کشورهایی مثل ایران استفاده می‌کنند، هم نظر بودند. جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به انتقادات عدم رعایت پیمان‌های بین‌المللی حقوق بشراز سوی ایران، ترجیح می‌دهد که از مفهوم نامشخص و تعریف نشده‌ای به نام «حقوق بشر اسلامی» استفاده کند.
روش‌های نظام‌مند تضعیف جامعه مدنی در ایران در این گزارش بیش از اینکه به موارد فردی یا سازمانی نقض حقوق بشر معطوف باشد، به‌دنبال طرح الگوی نهفته نقض حقوق بشردر ایران است. طرحی که همه بخش‌های مختلف جامعه را از طریق آزار و اذیت افراد و سازمان‌ها هدف قرار داده است. در مورد نقض حقوق افراد ده‌ها گزارش وجود دارد و به همین سبب تلاش ما در این گزارش، تبیین بستر نهفته در آزار افراد و تحلیل شرایط داخلی است که به حمله به فعالان جامعه مدنی منجر شده است.
این گزارش از نظر زمانی از سال ۱۳۸۴به بعد را پوشش می‌دهد؛ یعنی از زمانی که محمود احمدی‌نژاد بعنوان رئیس جمهور قدرت را در دست گرفت. قبل از به قدرت رسیدن احمدی نژاد، جامعه مدنی در ایران اولین طعم آزادی نسبی را چشیده بود که حاصل باز شدن موقتی جامعه در دو دوره ریاست جمهوری محمد خاتمی (۱۳۷۶- ۱۳۸۴) بود.
دولت جدید از سال ۱۳۸۴ نگرش خصمانه‌ای را در مورد سازمان‌های جامعه مدنی در پیش گرفت و با بستن دفاتر آن‌ها، ایجاد ممنوعیت سفر و اعمال سایر موانع، فعالیت‌های سازمان‌های جامعه مدنی را با محدودیت روبرو ساخت. در حالیکه چالش بین اصلاح اجتماعی و نیروهای تند روو افراطی مشخصه تعریف شده دوره ریاست جمهوری خاتمی است٫ جامعه مدنی هراسی ویژگی دوره ریاست جمهوری احمدی‌نژاد است.
این گزارش در برگیرنده مطالب ذیل است:
رشد موقتی جامعه مدنی
نبرد بین اصلاح و سرکوب
انتخابات سال ۱۳۸۴
پیدایش یک طبقه سیاسی جدید
انقلاب مخملی
مبارزه برای ایران
از موج سبز تا حقوق مدنی: پس ازانتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸
خاموش کردن صدای زنان
اصلاح جرم می‌شود
کارگران در کنترل دولت
حمله به مدافعان حقوق بشر
حرکت دانشجویان بسیج؛ تنها فعالیت دانشجویی مجوز دار
«آزادی مطبوعات در ایران در بالاترین حد است»
جامعه مدنی بدون مدنیت
پیشنهادات
