کنشهای کوچک و مثال زدنی از ایستادگی مدنی
اسیتو کراشا و جان جکسون در یک سری از مقالات مشترک به نام : «کنشهای کوچک و مثال زدنی از ایستادگی مدنی» با ارائه تعاریف روشن و مثالهای متعدد از موارد مشهور اعتراضات و ایستادگی مدنی به بازگویی و تشریح انواع روشهای مبارزه مدنی در کشورهای مختلف جهان پرداخته اند. آنها به تجربیات آزادی خواهان و مصلحان اجتماعی در کشورهایی مانند برزیل، افعانستان، لیبریا، چاد، فلسطین، هند، ایالات متحده امریکا، آلمان دوران نازی، فیلیپین، چین ، یوگسلاوی، نپال، سودان برمه، لهستان، بریتانیا، ترکیه و پرو پرداخته اند. دراین مقالات نویسندگان با بازگویی اقدامات فردی و جمعی افراد و مردم روشهای به کار گرفته شده را بررسی کرده اند. شیوه‌هایی که درمبارزه با نقص قانون از طرف دولت ها،اعمال تبعیض و سرکوب و سانسور مؤثر وافع شده و در ادامه همبستگی جمعی و یا ملی را در پی داشته اند.
عمار ملکی این مقالات را به فارسی برگردانده و هربخش از مقالات را به یکی از رهروان مبارزه برای حقوق بشر و آزادی که در ایران زندانی اند تقدیم کرده است.
از “نافرمانی مدنی” تا بدفرمانی مدنی”
چه برداشتی از نافرمانی مدنی دارید؟ قوانین خوب و بد کدامند؟ برای تغییر قوانین ناکارآمد چه باید کرد؟ چه روشهایی در ایجاد حساسیت در مردم برای ایجاد نهادهای مدنی و فعالیت درآن موثرند؟ درباره «بدفرمانی مدنی» چه می دانید؟ این سؤالات و دهها پرسش دیگردر زمینه مبارزات مدنی را در سری دوم مقالات منتشر شده توسط عمار ملکی پروهشگر ایرانی و کارشناس ارشد مهندسی و سیاست گذاری عمومی می خوانید. این مقالات اولین بار درسایت گویا منتشر شده و شامل چهارده قسمت می شوند.
عمار ملکی در بخش نخست از این سری می نویسد:
«این مجموعه نوشتار که از جمع آوری ، تر جمه ، نظريهپردازی و نگارش مطالب گوناگونی تشکيل شده است، حاصل انديشه و تاملات ذهنی کسی است که با نگاه مهندسی و با استفاده از روش مشاهده به پديدههای اجتماعی و سياسی مینگرد و در زمينه علوم انسانی، خود را نيازمند آموزش و راهنمايی استادان اين عرصه میداند. نويسنده اين نوشتار بدون ادعای بهره مند بودن از دانش جامعی در حوزه علوم سياسی و اجتماعی، دارای دغدغههای بسياری برای آزادی، توسعه، پيشرفت و آبادانی کشورمان ايران و دستيابی به جامعهای عادلانه بر مبنای دموکراسی و رعايت حقوق بشر میباشد. با اين اعتقاد که در راه رسيدن به اين آرمان، با غر زدن و سلب مسئوليت از خويش و در انتظار «دستی از غيب برون آيد و کاری بکند»، گشايشی حاصل نخواهد شد. بايد که از يک سو، روش درست اعتراض کردن و مقاومت مدنی و مسالمتآميز را دانست و از سوی ديگر با شناخت روحيات و روشهای اعتراضی خودمان، نقاط ضعف و توانايی خويش را بازشناسيم.»
منبع:
